Zaterdag 23 november stond de vierde ronde van de damcompetitie op het programma. Zo’n vierde ronde geeft een soort tussenrapport en bepaald vaak de rest van het seizoen (strijden tegen degradatie, vrijuit spelen of meedoen om promotie).
Opponent Heerenveen met drie teams op zaterdag was de tegenstander, dit keer uitgeweken naar Tjalleberd, de damarena van het noorden. Kenners weten dat in deze metropool de legendarische dammer Jannes van de Wal is opgegroeid. Alles ruikt in dit pre-historische plekje naar dammen. De locatie, uitermate gezellig, was net zo groot als het zolderkamertje van Jannes. Tijdens de lange rit naar dit bedevaartsoord spraken we over een perfecte voorbereiding van de wedstrijd. Is dit: alle partijen na spelen, de tegenstanders analyseren, uitslapen of er maar gewoon blanco invliegen. Frits was van mening dat uitslapen de beste voorbereiding was en heeft de hele autorit er na toe en terug geslapen, zelfs tijdens de partij zag ik z’n ogen dichtvallen. Verwonderlijk is het natuurlijk niet dat tijdens de kerstperiode de kaarsenmaker waarschijnlijk overuren maakt. Frits zou dan ook de enige speler zijn die een onnodige nederlaag te verwerken kreeg, als terecht excuus zou hij kunnen aanvoeren dat Frits de enige was die een tegenstander had met een hogere rating. Als eerste was Erik uit, die tegen de toch wel indrukwekkend uitziende Doller moest aantreden. Erik, maar zeker ook zijn tegenstander, maakten er in het middenspel een waar combinatievolle partij van (zie de analyse en mogelijkheden van Erik op toernooibase). Een schijfje werd geroofd, met enig nadelige compensatie, maar de volle vleugel werd niet lamgelegd en de buit was binnen. De partij van Bert ga ik niet bespreken, de tegenstander was er niet op uit om er ook maar iets van te willen maken, dus 1-1.Dimitri was de gehele partij aan de leiding, toen zijn tegenstander de basisprincipes van dammen (formaties maken) vergat werd hij volledig onder de voet gelopen en was in geen Veld(en) meer te zien. Cor was duidelijk aan de leiding, verbruikte wel erg veel tijd maar kwam met de minuut beter te staan, de remise zal zeker als teleurstelling gevoeld zijn. Alexander had de perfecte tegenstander JT Dekker. Een spannende partij volgde, JT leek wat beter te staan, maar Alexander hield de remise steeds binnen handbereik. Toen Dekker teveel wilde wikkelde Alexander af naar een voordelig eindspel die hij naar winst wist te voeren. Tijdens de after-party weerlegde Alexander elke variant die verloren zou zijn. Wat wil je ook met zo’n grootmeester!. Bij Ap en Arnoud gebeurde er van alles op het bord. Ap die een goede aanvallende stand opbouwde (mede mogelijk gemaakt door zijn tegenstander) had de tegenstander een definitieve klap van de Molen kunnen geven, de geforceerde winst werd niet gevonden en de 1-1 kwam op het bord. Nog meer bijzonder was dat Arnoud won, beiden zagen de verliesgevende combinatie niet (zelfs niet nadat de man van het Velt de juiste schijf had weggegeven) en Arnoud kreeg het presentje (de intocht van Sinterklaas was wel erg toevallig daar ter plekke) en pakte het met beide handen aan. Inmiddels stonden we al met 3-11 voor. En toen gebeurde het onmogelijke, Han zal het gehele weekeinde wel van slag zijn, maar zijn clubrecord van 18 remise op rij werd ruw verstoord. Een prachtige 10 zetten diepe tric-trac variant zorgde voor zijn eerste tweepunter in bijna twee seizoenen. Vervolgens was het Theo, die ook geweldig kwam te staan, maar waar we geen analytische winst konden vinden. Als laatste was de nog lang niet uitgeslapen Frits bezig met het bekende negatieve resultaat. De eindstand werd daardoor 6-14 en het tussenrapport laat drie overwinningen en een nederlaag zien. Dat ziet er goed uit, waardoor we voorlopig niet naar beneden hoeven te kijken en ons kunnen opmaken voor de volgende tegenstander, de verrassende en ongeslagen koploper Huissen-2.
Het tweede team verpulverde het tweede team van Gooi en Eemland, ik heb niet alle partijen kunnen bekijken maar de vijf partijen die ik gezien heb waren allemaal in het voordeel van DIOS. Veelal klassieke partijen met de aanvalsstanden voor onze spelers, waarbij de tegenstander door deze constante druk uiteindelijk in een zetje trapt. Met vijf winstpartijen (Toon, Jaap, Jay, Cees en eindelijk ook Gerard) en vijf remises werd de gedeelde koppositie met vier overwinningen behouden. Ook hier mag geconcludeerd worden dat spelen om promotie een terechte doelstelling is. Het derde team (zie verslag van Salland) kwam er niet aan te pas, waarbij de remise van Jan Vesters en Willy Ribbers tegen veel sterkere tegenstanders hierop een uitzondering waren.