Vanaf de bank kijk je thuis naar de voetbalwedstrijd Montenegro-Nederland, 82e minuut, en een twee nul voorsprong, we gaan naar het WK zou je denken. Alle spelers lekker in de aanval om de score nog iets op te vijzelen. Dan 8 minuten later het eindsignaal 2-2. Hoe is het mogelijk?, sippe gezichten, commentaar op de medespelers en een analyse van wat er fout ging. Dit is toch echt het mooie van de sport, zo onvoorspelbaar. Ik kreeg zomaar een flash-back wat wij (en ik in het bijzonder) deze middag met DIOS 1 hebben meegemaakt. Nou wil ik onszelf niet vergelijken met het Nederlands elftal (enkele miljoenen verschil denk ik) , maar toch, ik kom er later op terug.
Als eerste de analyses van alle teams. Te beginnen, en ik kan het kort houden, met het vierde team. In mijn openingswoord al vermeldt dat het een reus tegen klein duimpje was met gemiddeld 150 ratingpunten verschil. Apeldoorn, een kampioenskandidaat was veel te sterk. Een foutzetje hier, een schijfverliesje daar en de een na de ander verloor. Echter een topvermelding waard is de prestatie van Theo Ortsen, maar liefst een ratingverschil van bijna 500 punten (vergelijkbaar met Barcelona tegen vv Beltrum). Een uitermate verdiende en mooi afgedwongen remise. Ook Bernard (die al vele excuses heeft aangeboden bij voorgaande partijen) haalde een verdiend punt. Eindstand 14-2 .
Het derde team blijft maar winnen, ditmaal tegen Huissen-3. Echter vervelend is dat de tegenstander maar 5 (ipv 8) spelers had meegenomen, waardoor men direct op een 6-0 voorsprong kwam. Echter de overige 5 spelers moesten nog tot het uiterste gaan om de middag toch winnend af te sluiten. Jaap kwam al snel in de problemen (door zichzelf) en Harry ook, een jeugddammertje was hem te matig, waardoor hij een schijf verloor. Toen Allard, na een prima partij foutief achterliep zag het er nog angstig uit. Gelukkig was de sluwe vos er toch nog, en als een boze wolf verschalkte hij het Grietje. Pascal en Frank zorgen ervoor dat de 10-6 op het bord kwam. Na afloop bleek dat dit de koppositie voor het derde team betekend.
Het tweede team deed ook uitstekende zaken. Lelystad, toch zeker geen zwakke tegenstander, huidig laatste werd met het kleinst mogelijke verschil verslagen. Wim Sonderen, altijd bekend om zijn openingszetjes, maakte zijn naam waar en pakte middels een combinatie de volle winst (en dat met 100 ratingpunten minder). Klaas Veldstra, ook steeds beter op dreef, kwam simpel een schijf voor en wikkelde af naar een goede winst. Voorbeeld voor het Nederlands Elftal is de wijze waarop ons tweede de winst over de streep trok. Iedereen voldeed aan zijn taak en haalde een puntje binnen, alleen Chris verslikte zich in het middenspel en verloor nog. Eindstand 9-7, en een mooie plek in de middenmoot. Handhaving ziet er zo wel heel goed uit.
Dan het eerste team, dit keer tegen aartsrivaal DUO (althans dit werd vroeger zo ervaren, wekenlange voorbereidingen werden toen gedaan, met nachten wakker liggen). Huidig is het een wedstrijd zoals zovelen. Onze arbiter (sorry Paulien) had het advies van het OMT goed geanalyseerd en werkte van huis (Beltrum) uit, met als gevolg dat deze tak ook bij de schrijver werd toegevoegd (ik moet toch een excuus hebben voor mijn nederlaag). Na de paringen (oud-clubgenoten-grootmeesters) was het wel duidelijk dat het een spannende middag zou worden, die net als Nederland voorspoedig begon. Het eerste resultaat was een grootmeesterremise tussen Hendrik en Sekongo. De daaropvolgende winst van Arnoud was niet verwacht. Niets ten nadele van Arnoud maar Henk Hoekman verliest bijna nooit. Nu vlocht Arnoud er een verraderlijke grote ruil in (6 om 6) met daarbij een niet te verdedigende schijf voor Hoekman, afspel was simpel. Toen Frits tegen een aanstormend talent de complicaties niet uit de weg ging, overklaste hij de tegenstander en voerde simpel naar winst. 5-1, wat kan ons nog overkomen? (denk aan het Nederlands Elftal). Vergelijkbaar met Hoekman, kreeg ook Ap een forse afruil om de oren (5 om 5) met een winnende aanval voor Leeflang. Ap is duidelijk de meest sympathieke speler van het eerste (zonder anderen tekort te doen), zo sympathiek dat hij bijna al zijn punten aan de tegenstander geeft. Alexander kwam ook niet echt in het voordeel tegen Jochem Zweerink en moest berusten in remise. Harry, de remisekoning van DIOS, kweet zich prima van zijn taak. Dinant Spieker was de volgende speler met een hogere rating die niet door het beton van Harry kwam. Cor, speelde een zeer scherpe partij. Bouwde een mooie valstrik in de stand. Echter Woolschot doorzag het en toen Cor zich noodgedwongen losmaakte in de stand, kwam hij weliswaar een schijf voor, maar Woolschot een doorbraak. Eindspel was kansloos. Bert leverde een prima partij af tegen Wassink, met bijna 200 punten minder een sterke remise. Bij Erik was het juist andersom, met 170 meer rating slaagde Erik niet in zijn missie om te winnen. Tussenstand 9-9. Dan tenslotte Han, wat moet je hier nog van zeggen. Elke wedstrijd een analyse van Alexander waar de winst is blijven liggen (of de remise is laten lopen). De twee ex-clubgenoten van damclub Sinderen kruisten de degens. Een marathonpartij tegen een marathonloper, dat kan haast niet goed aflopen. Na een prima opening van Han met diverse keuzes om uiteindelijk de schijfwinst op te halen werden niet gevonden, het leek er zelfs op dat hij weigerde de remisevariant te nemen, waarna hij roemloos ten onder ging. Hopelijk houden de DIOS-Hooligans zich in en wordt het huis niet beklad. Eindstand 9-11 voor DUO. Wat is sport toch onvoorspelbaar mooi…… Door dit resultaat zakte DIOS terug naar de middenmoot en moet er wel een wonder geschieden willen we nog in de subtop eindigen, wellicht is het scoren van enkele wedstrijdpunten nog wel nodig om niet naar onderen te hoeven kijken, als dus enkele zwartkijkers onder ons.
Over twee weken de laatste ronde van dit jaar (als Corona geen roet in het eten gooit). Blijf gezond en tot dan.