Afgelopen zaterdag stond de tweede ronde van de landelijke damcompetitie op de agenda. Het eerste team haalde een benauwde remise, het tweede team pakte zijn eerste overwinning en het vierde team “vierde” dit keer een nederlaag. Het moet gezegd worden dat de teamleiders (lijders?) altijd een enorme voorbereiding doen, met opstellingen, doelstellingen en andere volkomen onnodige informatie. Dat niemand hier iets mee doet werd mij wel duidelijk onderweg met het eerste naar Heerenveen. Diverse reisgenoten wisten niet welk bord ze zaten, welke kleur ze hadden en laat staan waar we gingen dammen (“was het nou Leek”??). Dan is het ook niet onlogisch dat de resultaten uitblijven. Opvallend dit seizoen zijn de opvallende uitslagen, welke veroorzaakt worden door de vele invallers/niet op komen dagen. Ook DIOS-1 trad aan met drie invallers.
Bij het eerste die moest aantreden tegen Heerenveen (dat zichzelf tot degradatiekandidaat bombardeerde) was Harry de eerste die uit was. Harry had meer tijd nodig om zijn uitsmijter naar binnen te werken dan met zijn partij. De uitsmijter aan de andere kant van het bord verplaatste zijn schijven als eieren in een doosje. Remise was het resultaat. Vele remises zouden volgen. Cor had een rustige partij waarbij het evenwicht niet verdween. De partij van de Friese leermeester Hendrik tegen het destijds grote talent Dekker. Beiden trokken flink van leer en moesten middels allerlei zetjes oppassen voor een dubbeldekker. Promotie voor de damsport met een terecht punt voor beiden. De echte tegenvaller deze middag kwam van Erik, die na een seizoen zonder competitienederlagen (competitie lag stil), teveel risico’s nam . Zijn eigen woorden waren “ik heb het allemaal wel zien aankomen maar was er van overtuigd dat de tegenstander dit niet durfde te spelen” (koudegrondtheorie lijkt me). Een forse nederlaag bracht ons op achterstand, en de resterende partijen boden nog weinig perspectief. Han zat met teveel schijven op zijn korte vleugel, optisch beter staand was er niet meer dan een voordeel remise te behalen, ditzelfde gold ook voor Bert. Licht voordeel maar nooit genoeg voor de winst. Als zelfs Alexander (volgens zijn eigen woorden) simpele winstvarianten niet weet te vinden, maken we ons als club toch wel zorgen over dit seizoen. Met een ultieme lokzet, nadat de tegenstander de gehele partij onder druk heeft gestaan, wordt de winst toch behaald. Gesloopt en ontgoocheld moest zijn mindere tegenstander het verlies accepteren (hij was zo dicht bij de sensatie van de dag) . Tussenstand 7-7. Invaller Gert, die ons al gerustgesteld had dat hij ook in de onderlinge competitie nog vele blunders had gemaakt, ging voortvarend van start, Hij had de ex-achterhoeker Achterstraat onder druk, maar door de tijdsdruk nam Gert een verkeerde afruil hetgeen hem op een schijfje minder kwam te staan. Maar de tegenstander raakte gelukkig het spoor ook bijster hetgeen resulteerde in een gelukkig remise. Dan nog een invaller Gerben, volgens eigen zeggen volkomen in balans en constant voorzien van een fruithapje presteerde hij het weer (Syndroom van Achterloopen). Achterloop leverde een moeizame stand op en hij moest berusten in een dammeneindspel met een schijf minder. Echt in de problemen leek hij niet te komen en wikkelde af naar remise. Zou het dan toch nog lukken om zelfs nog te winnen. Helaas, ondanks 200 ratingpunten meer, wist Arnoud niet te winnen, zijn tegenstander modderde maar wat aan, maar de Modderman hield er wel een puntje aan over en bracht de eindstand op 10-10. Dan komt de discussie altijd vol op gang: een punt verloren, of een punt gewonnen. Vooraf zou ik zeggen verloren, achteraf mogen we tevreden zijn met dit punt.
Het tweede trad aan tegen Leek, het leek niet alleen een gemakkelijke middag te worden, het was het ook. Niemand is in de problemen gekomen, waarbij Chris en Klaas voor de tweepunters zorgden, Jay vergat ook nog te winnen, en de rest (Erik,Theo,Jan, Harry en Gerard) soeverein voor een punt. Hetgeen een mooie plek in de middenmoot opleverde.
Koploper, het vierde team, moest op bezoek bij titelfavoriet (en gemiddeld 150 ratingpunten meer) Gramsbergen. Dat het vierde team vol humor zit, ondanks een nederlaag is mij wel duidelijk geworden in het door henzelf aangeleverd verslag. Gerrit, die een ieder in het team van een titel voorziet (wedstrijdleider Allard, reisleider Harry), wist zich zonder reisleider geen raad en raakte de weg kwijt. Niet alleen op de weg, maar ook op het bord was hij snel de weg kwijt, wellicht helpt een dam-dam de volgende keer wel. Na de eerste vier partijen (tussen stand 4-4) had Bernard na scherp spel een voordeel. Dit verzandde echter, zodat het eerste punt binnen was. Jan, oerdegelijk zoals gewoonlijk pakte weer zijn punt. Theo nam een mooie damcombinatie, deze ging er weer af, maar vervolgens snoepte hij een schijfje eraf en won. Hij blijkt de topscoorder en geheime wapen van het vierde. Echter de topborden, met daar het grootste ratingverschil zouden geen punten meer opleveren. Jan op bord 1 met de sterkste tegenstander werd uit het centrum gedrukt en moest opgeven. Willie vocht lang door (wellicht de remise nog gemist) met een schijf minder. Toon was te passief, ook hier was de tegenstander te sterk. Ook Clemens (224 rating verschil) had een zware middag en moest zijn meerdere erkennen. Een terecht 12-4 nederlaag, compliment is dat alle spelers al gescoord hebben. Gelukkig is iedereen op de thuisreis wel goed gereden en kunnen we over twee weken weer aan de bak.